Wilno to kolejna stolica Litwy

po Kiernowie, Nowogródku i Trokach.

Legenda mówi, że zostało założone po proroczym śnie księcia Giedymina. 


Władca śnił o stojącym na wzgórzu wielkim żelaznym wilku. Pogański wieszcz Lizdejko miał objaśnić księciu, że w tym miejscu należy założyć miasto, które będzie tak potężne jak ów wilk. Mimo, że w XIV wieku Wilno zostało kilkakrotnie spalone przez Krzyżaków to sen księcia najwyraźniej się spełnił, gdyż za każdym razem miasto podnosiło się z ruin.

   












Miało tu też miejsce wiele ważnych dla Litwy wydarzeń – odbył się chrzest Litwy, ustanowiono tu pierwszą litewską diecezję. 

Następne dwa wieki to dla Wilna okres rozwoju i względnego spokoju (powstała Akademia Wileńska, mennica i arsenał) zahamowanego dopiero spaleniem miasta przez wojska moskiewskie w 1655 roku.

   

Wiek XIX to okres ucisku ze strony zaborcy, ale też powolnego rodzenia się świadomości litewskiej. 
Mimo to, na początku XX wieku większość mieszkańców miasta stanowili Polacy. 

Podczas wojny polsko-bolszewickiej Wilno zajęli Rosjanie. Wycofujące się wojska radzieckie przekazały miasto Tarybie. Józef Piłsudski polecił więc generałowi Żeligowskiemu upozorować bunt i przejąć miasto. 
W ten sposób Wilno znalazło się w granicach nowopowstałego państwa polskiego.

   

Podczas drugiej wojny światowej miasto nad Wilejką początkowo znalazło się w graniach Litwy, następnie zostało przejęte przez stalinowską Rosję, a później przez hitlerowskie Niemcy.

 

Każda z tych zmian władzy związana była z represjami, które szczególnie silnie uderzały 

w ludność polską.

Wobec zbliżania się Armii Czerwonej dowództwo Armii Krajowej wydało decyzję o ataku sił partyzanckich na miasto.
Operacja „Ostra Brama” zakończyła się pełnym sukcesem – oddziały polskie wraz z Armią Czerwoną zdobyły miasto. 

Tu jednak zakończył się krótki rozejm - partyzanci byli rozbrajani i wysyłani do obozów pracy.

Wilno zostało włączone do Litewskiej SRR. 

Taki stan rzeczy trwał do 11 marca 1990 kiedy to Litwini ogłosili niepodległość. 

Wprawdzie władze sowieckie próbowały stłumić zamieszki (tzw. wydarzenia styczniowe) ale w końcu Rosjanie zmuszeni zostali do opuszczenia Wilna i Litwy.


Miastem do którego tak tęsknił w kalifornijskim Berkeley Czesław Miłosz, jest stary gród nad Wilią. Poeta przywoływał w pamięci miasto swojej młodości.

Uczucie to było znane i bliskie dla wielu...

     

Litewskie tęsknoty Adama Mickiewicza znalazły poetycki wyraz w poemacie "Pan Tadeusz".

         

Z dalekiego Paryża, 

poeta błagał Pannę Świętą, co w Ostrej świeci Bramie, 

by przeniosła jego "duszę utęsknioną" do tej krainy nadniemeńskiej.

Dziś stolica Litwy to pełne zabytków i terenów zielonych miasto, które powinno...

    zachwycić

każdego miłośnika podróżowania.

Zatem spacerujmy dalej, zapraszam ;-)

Katedra Wileńska

 

cmentarz na Rossie

Kościół św.św. Piotra i Pawła

i oczywiście nie może zabraknąć

Ostra Brama 

i Kaplica Matki Bożej Miłosierdzia

godne uwagi:

wspomniany już kościół św. Teresy

kościół św. Ducha, Uniwersytet Wileński, kościół św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty, kościół św. Kazimierza, kościół św. Anny, oczywiście

Wileńskie cerkwie, Wieża Gedymina, Góra Trzykrzyska.

Itd, itp. Sporo mógłbym jeszcze wymienić miejsc godnych odwiedzenia ale myślę że jak trficie do Wilna sami zorientujecie się co należy zobaczyć a gdzie można odpocząć.

Życzę udanego wędrowania  i przepięknych fotek.

Państwo - Litwa

Okręg - wileński

Rejon - Wilno

źródła: Wikipedia, album Wilno Troki Kowno Szawle, przewodnik wycieczki.